In ieder stukje van een artiest of band, maak ik een naam geel om aan te geven wie de volgende in lijn van bespreking is.Toen Stewart Copeland geel gemaakt was, vroeg mijn echtgenote waarom ik niet gekozen had voor Ian Mosley.
Dit omdat zij een enorme Marillion fan is en hier wel iets van op deze blog wil zien. Na uitgelegd te hebben dat Ian Mosley niet zoals zij dacht bij Curved Air heeft gespeeld, heeft zij hier vrede mee. Maar wie weet komen we ooit wel bij Marillion uit.
Terug naar Stewart, na de release van Curved Air's lp "Airborne", Ging Stewart op zoek naar geschikte kandidaten om zijn eigen band, The Police te formeren. Zijn droom was een driemans formatie simpel maar doeltreffend. Een gitarist was snel gevonden.
Henri Padovani sloot zich aan en nu alleen nog een bassist. Deze vond Stewart wel op een hele vreemde manier. Dit is een beetje tricky om uit te leggen maar, ik doe mijn best. Tijdens een concert van Curved Air, Stewart was inmiddels getrouwd met Sonja Kristina van Curved Air, kreeg Stewart de gelegenheid om ook het voorprogramma te aanschouwen Genaamd Last Exit. Stewart werd gegrepen door zowel de personage als het basspel van Gordon Sumner (Sting) en dacht, hij is geknipt voor mijn band. Stewart gaf zijn telefoonummer aan Sting onder het mom van als ik iets voor je kan doen.
Dat was voordat moment alles, een oude kassabon met telefoonnummer. Niet veel later belde Sting Stewart op en maakte een afspraak. Stewart was even bang dat Henry en Sting niet samen konden spelen gezien hun verschil in muzikale interesses. Maar, omdat het merendeel van de nummers die zij op dat moment speelden door Stewart waren geschreven, liet Stewart het op zijn beloop. Sting wist dat hij beter kon dan de doorsnee punk accoorden en liet dit langzaam maar zeker aan Stewart door schemeren. Op deze manier werden de door Stewart geschreven songs, de uiteindelijk bekendere Police songs. Na een optreden van the Police in de welbekende Marquee club in Londen, vroeg Andy Summers aan de band of hij bij hun gitaar mocht komen spelen, omdat hem de muziekstijl aansprak. Na kort overleg werd Andy geaccepteerd en ging the Police als viermans formatie verder. De invloed van Sting, was voor Henri niet te harden. De veranderingen die Sting aandroeg, kon Henri niet uitstaan dus zat er maar een ding op. Een van de twee moest vertrekken. Een moeilijke keuze voor Stewart want, Sting was gevraagd om met Billy Ocean op tour te gaan en die centen kon hij goed gebruiken voor zijn gezin. De keuze viel op Henri die toch al een beetje uit de toon viel en vast hield aan de punk richting. Financieel was er geen cent te makken. Er was zelfs geen geld om een demo op te nemen om eventueel een platencontract te bemachtigen. Uitkomst bracht Andy, die nog een paar verplichtingen had jegens een project van Eberard Schoener. Andy vroeg aan Eberard of Stewart en Sting ook mee mochten spelen. Dit beviel Eberard dermate dat hij hen vroeg op zijn laser theater tour. Deze kans pakten zij met beide handen aan want met het geld dat zij hiervoor kregen kon de fel begeerde demo opgenomen worden.
Een ding was zeker, er was materiaal genoeg, er kwam een producer op hun pad die hun ideeen begreep en dit vertaalde in the Police eerste lp "Outlandos D'Amour". Al snel realiseerden zij als ook hun manager, Miles Copeland -broer van- Stewart, dat het een klassieker was.
"Roxanne" werd als single gekozen en hierna was er geen stoppen meer aan. The Police had inmiddels hun eigen sound gecreeerd die totaal vernieuwend was in die tijd. Op de een of andere manier was "Roxanne" bij A&M records in Los Angeles terecht gekomen, die the Police een contract, zonder dat er over geld gesproken was aanbood. Deal was gewoon een nieuwe lp opnemen op onze kosten. Deze kwam uit onder de titel "Reggatta Da Blanc" welke voor the Police de algehele doorbraak betekende.
De single "Message In A Bottle", gooide er nog een schepje boven op en zette de Police op de wereld kaart. Dit was mede te danken aan het drumwerk van Stewart die, in dit nummer twee soorten (rock en reggae) wist te combineren. Stewart's drumstijl werd opgemerkt door TAMA, nu een vooraanstaand drumstelfabrikant, die Stewart ging sponseren en zo mee teerde op de successen van the Police en op deze manier wereldfaam verwierf. Ook the Police' derde lp "Zenyatta Mondatta" haalde over de gehele wereld de hoogste regionen van de hitlijsten. De single's "Don't Stand So Close To Me" en "Dedododo Dedadada" werden allebei klassiekers. Toch kwam er een bepaalde onvrede bij Stewart en Andy. Sting kreeg meer aandacht als zanger en werd gezien als bandleider waardoor Stewart en Andy een beetje onder gesneeuwd werden. Ook Sting had hier enige moeite mee en daarom ging de band op aan raden van hun nieuwe producer Hugh Padgham naar Montserrat om daar, ver van een ieder, de lp "Ghost In The Machine" op te nemen en te praten over de muzikale richting en wat te doen met alle verschillende ego's in de band. Na enig geruzie over welk nummer er wel of niet op moest komen, zag "Ghost In The Machine" in '81 het levenslicht. Ook deze lp en de er vanaf gehaalde single's behaalden een enorm succes. Denk aan "Spirits In A Material World". Eind '82 begint the police aan de opnamen voor de lp "Synchronicity" welke halverwege '83 uitgebracht werd. Het succes is overweldigend en tijdens een van hun concerten in New York City, komen de heren er voor zichzelf achter dat dit niet te overtreffen was. Er is niets meer en om steeds met de zelfde formule op de proppen te komen zien zij niet zitten. Geen geruzie, zij waren het met elkaar eens en stopten the police na het afronden van de tour voor een poosje in de koelkast. Dat dit poosje jaren zou duren wist men toen ook niet. Het tijdelijk stoppen van the Police gaf een ieder een enorme push in de muziekwereld. Sting ging solo en zoals wij allen weten niet geheel onverdienstelijk. Sting was en is nog steeds een veel gevraagd artiest. Er is bijna niemand op te noemen waar hij niet mee samen gewerkt heeft. Stewart ging hele andere dingen doen. Hij ging meer experimenteren met geluiden, waarna hij zich overgaf aan de filmmuziek. Stewart's eerste soundtrack was gelijk een succes. Dit was voor Francis Ford Coppola's film "Rumblefish". Hierna kreeg Stewart de een na de andere aanbieding. Andy Summers zat intussen ook niet stil Andy en ging na 22 jaar weer in zee met Eric Burdon and The Animals ook al was dit niet voor lang. Maar Andy had in zijn carierre een goede muzikale reputatie op gebouwd en werd net als Sting door vele artiesten gevraagd, waar hij maar graag naast zijn solo werk gehoor aan gaf. Als een artiest jou vraagt, kan je natuurlijk ook hem weer terug vragen. Dit gebeurde tussen Andy en Sting. Maar ook tussen Sting en Stewart en Andy. Allen een eigen solo project waaraan de ander weer zijn medewerking verleent. In '86 was het zover; The Police kwam uit de koelkast en zouden gaan optreden voor Amnesty Internationaal. Helaas dit feest ging niet door al tijdens de heropnamen waren er teveel meningsverschillen. Zodoende kwam de lp "The Singles" met alleen de vernieuwde versie van "Don't Stand So Close To Me" uit. Stewart formeerde hierna samen met Stanley Clarke een project genaamd Animal Logic.
In deze formatie kon Stewart zich zich lekker uitleven en stond hij in de belangstelling. Iets wat je als artiest natuurlijk graag hebt. Gedurende een ander project van Stewart waar ook Andy meewerkte, werd steevast gevraagd waarom the Police uitelkaar was. Geen van drieen heeft ooit gezegd dat de band uitelkaar was. Integendeel, zij hadden het alle drie te druk met hun solo werk waardoor er geen tijd was om the Police weer gestalte te geven. Sting maar ook Andy hadden naast hun solo werk een aantal rollen vervuld in films. Geruchten over een eventuele reunie werden heel erg sterk toen Sting in '92 trouwde me Trudie Styler. Stewart en Andy waren er immers ook. Alle gasten eisten dat zij gingen spelen. Uiteindelijk Speelde zij twee nummers te weten "Roxanne" en "Message In A Bottle". Het gaf alle drie een enorme kick. Jammer genoeg kwam het er niet van. Ook in '03 kwam het niet verder dan een paar nummers spelen tijdens hun huldiging in the Rock and Roll Hall of Fame. Een jaar later kwam er een lp uit van Henri Padovani. Hij maakte er destijds gekscherend van, dat de (originele) Police bij elkaar was, omdat Sting en Stewart op het nummer "Welcome Home" hadden meegespeeld. Vorig jaar kwam de rockumentary "Everyone Stares: The Police Inside Out" van Stewart en Andy's autobiografie "One Train Later" uit. Dit moet denk het begin zijn geweest van de nu zijnde reunie. Precies 20 jaar na hun laatste tour kondigde the Police aan op te treden tijdens de Grammy awards. Niet lang daarna werd er bekend gemaakt dat er ook aan een wereldtour gewerkt wordt. Het is dan ook 30 jaar geleden dat de single "Roxanne" uitkwam. Inmiddels is deze in volle gang en in het kader van deze wereldtour doet the Police dit jaar op 13 en 14 september ons land aan.
Voor de verandering geen mp3 van een Police nummer maar, de lp "Arrested". Op deze lp worden de hits van the Police gespeeld door het Royal Philharmonic Orchestra and Friends. Die vrienden zijn er eigenlijk teveel om op te noemen maar een tipje van de sluier; Don Airey, Ian Paice, Gary Moore, Roy Wood en vele vele anderen. Ik hoop een ieder hier een plezier mee gedaan te hebben.
Website Police:
Website Stewart:
Website Sting:
Website Andy Summers:
Roxanne live tijdens de Grammy awwards
youtube.com/watch?v=rHniwpVxO-4
Arrested.mp3
mediafire.com/?2zjkhjmcrnm
Heel veel luisterplezier
+R+
